Το θέμα της Έκθεσης στις Πανελλαδικές εξετάσεις : Πεδίο προπαγάνδας της…δια βίου κατάρτισης και ανεργίας, για τους μαθητές από το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μόρφωσης και Θρησκευμάτων του Παύλου Αλεξίου
Το Υπουργείο Παιδείας, καταργώντας κάθε κανόνα και αίσθηση παιδαγωγικής και ηθικής δεοντολογίας, δε δίστασε να μετατρέψει και την εξέταση των μαθητών/τριών στο μάθημα της Έκθεσης σε πεδίο προπαγάνδας για εξατομικευμένη αναζήτηση και απόσπαση πληροφοριών από τους πολύμορφους ιδιωτικούς φορείς και στη δια βίου εργασιακή ανασφάλεια και ανεργία.
Η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων, αξιοποιώντας διασκευασμένο ένα κείμενο της Αλεξάνδρας Κορωναίου, από το βιβλίο της «Εκπαιδεύοντας εκτός σχολείου» και υπακούοντας πιστά στις ιδεολογικές επιταγές του κεφαλαίου για εναρμόνιση της εκπαίδευσης με τους νόμους της αγοράς, κάλεσε τους εξεταζόμενους μαθητές και αυριανούς φοιτητές και πολίτες να παραιτηθούν κάθε δικαιώματος κατοχύρωσης του πτυχίου και των συνακόλουθων επαγγελματικών δικαιωμάτων, αναπτύσσοντας τη θέση τους για την αξία της…αυτό-μόρφωσης(!) και τους τρόπου κατοχύρωσής της, δηλ. τους ιδιωτικούς φορείς πιστοποίησης δεξιοτήτων, έχοντας ως δεδομένο ότι το σχολείο (και συνακόλουθα όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης) δεν πρέπει να αποτελούν πλέον…τον καθοριστικό κοινωνικό θεσμό εκπαίδευσης.
Σημειώνεται ότι στο εν λόγω κείμενο δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη Παιδεία, έννοια της οποίας το περιεχόμενο καλά γνωρίζουν οι μαθητές/τριες της Γ΄ Λυκείου όχι μόνο μέσω της διδασκαλίας των δοκιμίων των δημοκρατικών και ευρυμαθών δασκάλων (π.χ. Κακριδή, Παπανούτσου, Δελμούζου), αλλά και της φιλοσοφίας, αφού ήδη από τον 4ο αιώνα ο Αριστοτέλης ορίζει ως ύψιστο χρέος της πολιτείας την κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας.
Όλες αυτές τις δημοκρατικές παραδόσεις και παρακαταθήκες, των οποίων ψήγματα περιέχουν τα σχολικά εγχειρίδια, τις εμπειρίες, γνώσεις και απαιτήσεις των μαθητών και της πολιτισμένης κοινωνίας έρχεται να εξανεμίσει το εν λόγω κείμενο, απαιτώντας από τους εξεταζόμενους μαθητές…να ξεχάσουν (!) το μορφωτικό αγαθό της παιδείας και την κοινωνική κατάκτηση της σταθερής εργασίας. Γιατί προβάλλει εμφαντικά το μοντέλο της ευέλικτης πληροφορίας, όχι ως μεσαιωνικό υποκατάστατο, αλλά ως…προοδευτικό(!!!) μοντέλο επιστημονικο-τεχνικού εκσυγχρονισμού, όπως τον επιτάσσουν «οι μεταμορφώσεις της αγοράς».
Στην ουσία το κείμενο θα μπορούσε να αναγνωστεί και ως ...δελτίο τύπου του… νέου Υπουργείου της δια βίου…Κατάρτισης, το οποίο απλώς προπαγανδίζει-τη δύσκολη στιγμή μάλιστα των εξετάσεων, τη νέα πολιτική του ...καταρτίσιμου και του απασχολήσμου.
Οι νόμοι της αγοράς λοιπόν έρχονται να αποβούν κυρίαρχοι στη διαμόρφωση μιας αγοραίας …αντίληψης για τη γνώση και την εργασία, πειθαναγκάζοντας τους ήδη πιεσμένους από την εξέταση μαθητές/τριες να αποδεχτούν ως αναγκαιότητα και νόμο (!) της κοινωνικής εξέλιξης, τον εφιάλτη της διαρκούς κατάρτισης, δηλ. της αποσπασματικής πληροφόρησης και της ανεργίας.
Χρήζει μάλιστα ιδιαίτερης προσοχής η άσκηση της ανάπτυξης της επιχειρηματολογίας των μαθητών σε μια παράγραφο, με θέμα «οι νέοι άνθρωποι των τεχνολογικών κοινωνιών καλούνται να αλλάξουν δύο ή τρία επαγγέλματα στην επαγγελματική τους πορεία»!!! Γιατί η διατύπωση της άσκησης είναι με τέτοιο τρόπο («να αναπτύξετε»), έτσι ώστε να αποτραπεί ο ελεύθερος σχολιασμός μιας τόσο αντιδραστικής θέσης και να υποχρεωθεί ο εξεταζόμενος/η να αποδεχτεί το μοντέλο της εργασιακής του ομηρίας και περιπλάνησης…δια βίου.
Είναι πρόδηλο ότι το ΥΠΕΠΘ-στην υπηρεσία της εφαρμογής μιας στυγνά αντιλαϊκής πολιτικής, που ιδιωτικοποιεί την εκπαίδευση και την προσδένει με τους αδυσώπητα ανταγωνιστικούς νόμους της αγοράς-δείχνει το στυγνό του πρόσωπο ακόμα και στους εξεταζόμενους μαθητές/τριες, οι οποίοι πρέπει να αρχίζουν να ...αποδέχονται, με την ένταξή τους στον κοινωνικό βίο ως ενήλικες, το εφιαλτικό μέλλον της αποσπασματικής γνώσης, που συμπορεύεται με την κερδοφορία της επιχειρηματικών ομίλων και συνεπάγεται την ανασφάλεια, τη φτώχεια και την υποταγή στον εργασιακό και μορφωτικό μεσαίωνα.
Παύλος Αλεξίου
Το Υπουργείο Παιδείας, καταργώντας κάθε κανόνα και αίσθηση παιδαγωγικής και ηθικής δεοντολογίας, δε δίστασε να μετατρέψει και την εξέταση των μαθητών/τριών στο μάθημα της Έκθεσης σε πεδίο προπαγάνδας για εξατομικευμένη αναζήτηση και απόσπαση πληροφοριών από τους πολύμορφους ιδιωτικούς φορείς και στη δια βίου εργασιακή ανασφάλεια και ανεργία.
Η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων, αξιοποιώντας διασκευασμένο ένα κείμενο της Αλεξάνδρας Κορωναίου, από το βιβλίο της «Εκπαιδεύοντας εκτός σχολείου» και υπακούοντας πιστά στις ιδεολογικές επιταγές του κεφαλαίου για εναρμόνιση της εκπαίδευσης με τους νόμους της αγοράς, κάλεσε τους εξεταζόμενους μαθητές και αυριανούς φοιτητές και πολίτες να παραιτηθούν κάθε δικαιώματος κατοχύρωσης του πτυχίου και των συνακόλουθων επαγγελματικών δικαιωμάτων, αναπτύσσοντας τη θέση τους για την αξία της…αυτό-μόρφωσης(!) και τους τρόπου κατοχύρωσής της, δηλ. τους ιδιωτικούς φορείς πιστοποίησης δεξιοτήτων, έχοντας ως δεδομένο ότι το σχολείο (και συνακόλουθα όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης) δεν πρέπει να αποτελούν πλέον…τον καθοριστικό κοινωνικό θεσμό εκπαίδευσης.
Σημειώνεται ότι στο εν λόγω κείμενο δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη Παιδεία, έννοια της οποίας το περιεχόμενο καλά γνωρίζουν οι μαθητές/τριες της Γ΄ Λυκείου όχι μόνο μέσω της διδασκαλίας των δοκιμίων των δημοκρατικών και ευρυμαθών δασκάλων (π.χ. Κακριδή, Παπανούτσου, Δελμούζου), αλλά και της φιλοσοφίας, αφού ήδη από τον 4ο αιώνα ο Αριστοτέλης ορίζει ως ύψιστο χρέος της πολιτείας την κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας.
Όλες αυτές τις δημοκρατικές παραδόσεις και παρακαταθήκες, των οποίων ψήγματα περιέχουν τα σχολικά εγχειρίδια, τις εμπειρίες, γνώσεις και απαιτήσεις των μαθητών και της πολιτισμένης κοινωνίας έρχεται να εξανεμίσει το εν λόγω κείμενο, απαιτώντας από τους εξεταζόμενους μαθητές…να ξεχάσουν (!) το μορφωτικό αγαθό της παιδείας και την κοινωνική κατάκτηση της σταθερής εργασίας. Γιατί προβάλλει εμφαντικά το μοντέλο της ευέλικτης πληροφορίας, όχι ως μεσαιωνικό υποκατάστατο, αλλά ως…προοδευτικό(!!!) μοντέλο επιστημονικο-τεχνικού εκσυγχρονισμού, όπως τον επιτάσσουν «οι μεταμορφώσεις της αγοράς».
Στην ουσία το κείμενο θα μπορούσε να αναγνωστεί και ως ...δελτίο τύπου του… νέου Υπουργείου της δια βίου…Κατάρτισης, το οποίο απλώς προπαγανδίζει-τη δύσκολη στιγμή μάλιστα των εξετάσεων, τη νέα πολιτική του ...καταρτίσιμου και του απασχολήσμου.
Οι νόμοι της αγοράς λοιπόν έρχονται να αποβούν κυρίαρχοι στη διαμόρφωση μιας αγοραίας …αντίληψης για τη γνώση και την εργασία, πειθαναγκάζοντας τους ήδη πιεσμένους από την εξέταση μαθητές/τριες να αποδεχτούν ως αναγκαιότητα και νόμο (!) της κοινωνικής εξέλιξης, τον εφιάλτη της διαρκούς κατάρτισης, δηλ. της αποσπασματικής πληροφόρησης και της ανεργίας.
Χρήζει μάλιστα ιδιαίτερης προσοχής η άσκηση της ανάπτυξης της επιχειρηματολογίας των μαθητών σε μια παράγραφο, με θέμα «οι νέοι άνθρωποι των τεχνολογικών κοινωνιών καλούνται να αλλάξουν δύο ή τρία επαγγέλματα στην επαγγελματική τους πορεία»!!! Γιατί η διατύπωση της άσκησης είναι με τέτοιο τρόπο («να αναπτύξετε»), έτσι ώστε να αποτραπεί ο ελεύθερος σχολιασμός μιας τόσο αντιδραστικής θέσης και να υποχρεωθεί ο εξεταζόμενος/η να αποδεχτεί το μοντέλο της εργασιακής του ομηρίας και περιπλάνησης…δια βίου.
Είναι πρόδηλο ότι το ΥΠΕΠΘ-στην υπηρεσία της εφαρμογής μιας στυγνά αντιλαϊκής πολιτικής, που ιδιωτικοποιεί την εκπαίδευση και την προσδένει με τους αδυσώπητα ανταγωνιστικούς νόμους της αγοράς-δείχνει το στυγνό του πρόσωπο ακόμα και στους εξεταζόμενους μαθητές/τριες, οι οποίοι πρέπει να αρχίζουν να ...αποδέχονται, με την ένταξή τους στον κοινωνικό βίο ως ενήλικες, το εφιαλτικό μέλλον της αποσπασματικής γνώσης, που συμπορεύεται με την κερδοφορία της επιχειρηματικών ομίλων και συνεπάγεται την ανασφάλεια, τη φτώχεια και την υποταγή στον εργασιακό και μορφωτικό μεσαίωνα.
Παύλος Αλεξίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου