Κάθε λιμάνι και καημός

Κάθε λιμάνι και καημός. Έτσι και το λιμάνι της Ηγουμενίτσας έχει το καημό του. Αυτός ο καημός λέγεται μετανάστες. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, η πύλη της χώρας προς την Ευρώπη, πλημμυρίζεται καθημερινά από μετανάστες, τους οποίους μεταφέρουν οργανωμένα κυκλώματα και τους αφήνουν στην περιοχή, προκειμένου να συνεχίσουν, όσοι το καταφέρουν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη. Κατά απαίτηση των τοπικών κοινωνιών οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης ζητούν την λήψη πιο αυστηρών μέτρων ώστε να περιοριστούν οι παραβατικές συμπεριφορές, καθώς και η προσέλκυση και άλλων μεταναστών.«Έχουμε φτάσει σε ένα πάρα πολύ δύσκολο σημείο. Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά προκειμένου και η πολιτεία να ευαισθητοποιηθεί σε ένα τόσο δύσκολο και λεπτό θέμα. Το θέμα των λαθρομεταναστών έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις και δεν θέλω να θρηνήσουμε θύματα στην τοπική μας κοινωνία» δήλωσε στο ITV ο νομάρχης Θεσπρωτίας μετά από σχετική σύσκεψη με τη συμμετοχή του βουλευτή Θεσπρωτίας, του δημάρχου Ηγουμενίτσας , του Αστυνομικού Διευθυντή Ηπείρου, του Αστυνομικού Διευθυντή Θεσπρωτίας και του Λιμενάρχη Ηγουμενίτσας εκφράζοντας για μια ακόμη φορά την ανησυχία της τοπικής κοινωνίας για τα βίαια φαινόμενα που καταγράφονται, κυρίως μετά την προσέλευση μεταναστών ασιατικής καταγωγής. Όπως σημείωσε, από την πλευρά των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης ζητήθηκε να ληφθούν πιο αυστηρά μέτρα, καθώς και να ενημερωθεί σχετικά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ώστε αν χρειαστεί να ενισχυθεί με επιπλέον αστυνομικό προσωπικό η περιοχή.
Ο Αστυνομικός Διευθυντής Θεσπρωτίας στην συνέντευξη που παρεχώρησε στα τοπικά ΜΜΕ την Τρίτη 19.1.2010 στο γραφείο του ανέφερε : «Το σύστημα που εφαρμόζουμε τελευταία έχει σοβαρό αποτέλεσμα αφού μέσα σε μια εβδομάδα έχουμε συλλάβει 180 άτομα. Οι επιτυχίες αυτές όμως, φέρνουν άλλα προβλήματα αν ληφθεί υπόψη πως δεν υπάρχουν υποδομές για την κράτηση και σίτιση τους πέραν των προβλημάτων Υγείας που είναι σοβαρά τόσο για τους αστυνομικούς που έρχονται σε επαφή μαζί τους όσο και γι αυτούς τους ίδιους και κυριότερα για τα ανήλικα παιδιά που φέρνουν μαζί τους τις περισσότερες φορές σκόπιμα γνωρίζοντας την ελληνική νομοθεσία στο θέμα αυτό. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού το οποίο έχει πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις στο βαθμό να δημιουργούνται πολλές διαμαρτυρίες των κατοίκων της Ηγουμενίτσας και των περιχώρων, υποχρέωσε την Αστυνομία να εφοδιαστεί με όχημα ειδικό για την μεταφορά τους σε άλλες κατευθύνσεις της χώρας που υπάρχουν μεγαλύτερες δυνατότητες φιλοξενίας
Το γεγονός αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε μέρα ή κάθε δεύτερη μέρα αφού οι μετανάστες που φθάνουν εδώ υπολογίζονται γύρω στους εξήντα την ημέρα. Πλήγμα στους εμπόρους διακίνησης λαθρομεταναστών ήταν η σύλληψη του διεθνούς, αυτή την φορά, κυκλώματος, που επιχείρησε να φέρει στο Λιμάνι οικονομικούς μετανάστες με πλαστά χαρτιά ως ασιατικής καταγωγής. Τα χαρτιά αυτά που τα προμηθεύονται στην Ομόνοια Αθηνών, είναι πολύ καλής ποιότητας και είναι δύσκολη η εξακρίβωση της πλαστότητάς τους. Η Αστυνομία αναγκάζεται με σκοπό την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής σε συνεργασία με τον Δήμο Ηγουμενίτσας να προχωρεί σε κατεδάφιση των παραπηγμάτων που φτιάχνουν στους γύρω λοφίσκους της πόλης στερώντας τους και αυτή την κρυψώνα ώστε να τους συλλάβει και να τους απομακρύνει από την περιοχή. Τα μέτρα είναι σκληρά από την ανθρώπινη συναισθηματική πλευρά αλλά επιβεβλημένα όταν θέλουμε να πετύχουμε η περιοχή μας να πιστέψουν οι διακινητές και οι λαθρομετανάστες πως είναι "Απαγορευτικός προορισμός" γι αυτούς» κατέληξε.
Φαίνεται λοιπόν πως οι αρμόδιοι τοπικοί φορείς εστιάζουν στο ζήτημα μόνο στον τομέα της ασφάλειας, της αστυνόμευσης και δευτερευόντως της δημόσιας υγείας και παραβλέπουν τον οικονομικό, ανθρωπιστικό και φυσικά τον πολιτικό που έχει παγκόσμια, ευρωπαϊκή και τελικά τοπική διάσταση. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας μοιάζει η αρχή του τέλους μιας βασανιστικής πορείας προς την κεντρική Ευρώπη για μετανάστες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη και τελευταία αφρικανών και ασιατών. Οι υποδομές των χωρών τους καταστράφηκαν από τη φρίκη του πολέμου (συχνά το πιο αποτελεσματικό γιατρικό της κρίσης) και από επεμβάσεις του ΝΑΤΟ (μάλιστα σε μερικές από τις παραπάνω χώρες υπάρχουν και ημέτερες στρατιωτικές δυνάμεις που επιβλέπουν την ανοικοδόμηση της εκεί οικονομίας επιβαρύνοντας τον έλληνα φορολογούμενο).
Οι ίδιοι οι μετανάστες, συχνά έγιναν θύματα στυγνής εκμετάλλευσης επίδοξων δουλεμπόρων, αρχών καταστολής και πάσης φύσεως εκμεταλλευτών. Οι περισσότεροι περνάνε στην Ελλάδα μέσω της Τουρκίας που με τη γνωστή εθνικιστική της πολιτική, μας προωθεί τους ανεπιθύμητους αντικαθεστωτικούς ταξιδιώτες, αφού τους ταλαιπωρήσει. Μέσω ξηράς ή θάλασσας και με τη αγαστή συνεργασία ελλήνων και τούρκων διακινητών.
Η κυβέρνηση Καραμανλή υπέγραψε στις 12/12/08 συμφωνία με την FRONTEX , ένα νέο Κοινοτικό οργανισμό, μέλημα του οποίου είναι η ενίσχυση και εμβάθυνση της επιχειρησιακής συνεργασίας των Υπηρεσιών των Κρατών Μελών που, όπως το Λιμενικό Σώμα και η Ελληνική Αστυνομία, είναι επιφορτισμένες να φυλάσσουν τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ από κάθε είδους έκνομες ενέργειες, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου χώρου ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. “Αυτή είναι η συνοριακή περιοχή αποτελεί ένα από τα θερμότερα σημεία παράνομης μετανάστευσης στην Ευρώπη”, ανέφερε ο Gil Arias, αναπληρωτής διοικητικός διευθυντής της Frontex στις 4/6/2009. “Οι αξιωματούχοι εδώ λένε ότι οι λαθρέμποροι στοχεύουν χώρες της ΕΕ που είναι μέλη της ελεύθερης μετακίνησης σύμφωνα με τη συμφωνία του Σένγκεν, που επιτρέπει έτσι τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα να κυκλοφορούν και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. ”
Η Αθήνα επιδιώκει μεγαλύτερη βοήθεια από την ΕΕ ώστε να σταματήσει την παράνομη διέλευση μεταναστών από τα απόκρημνα σύνορα με την Τουρκία ή μέσω θαλάσσης στα δεκάδες νησιά του Αιγαίου. Το 2008, οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν 146.337 παράνομους μετανάστες, μια αύξηση της τάξης του 30% συγκριτικά με το προηγούμενο έτος και 54% συγκριτικά με το 2006, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών. Μάλιστα το 2009 συνελήφθησαν 2.211 ύποπτοι λαθρεμπορίας, μια αύξηση 56% από το 2008. Οι Ιρακινοί συνθέτουν τη μεγαλύτερη ομάδα από τους συλληφθέντες στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, που ακολουθείται από παράνομους μετανάστες του Πακιστάν και του Μπαγκλαντές.
Κάποιοι λοιπόν φτάνουν και στην Ηγουμενίτσα. Zoυν σαν τα αγρίμια, κυνηγημένοι σε χωράφια και στο δάσος πάνω από το λιμάνι. Και προσμένουν καρτερικά, με ελπίδα να φύγουν προς την Ευρώπη. Περνούν τις κρύες μέρες και νύχτες του χειμώνα με το όνειρο να δραπετεύσουν από τη χαμοζωή μέσα στα χάρτινα παραπήγματα. Υπάρχει ανεπίσημη εντολή στις αστυνομικές και λιμενικές αρχές να τους «εξαφανίσουν». Έτσι τους καίνε τις υποδομές επιβίωσης (σκηνές, κουβέρτες, πρόχειρα παραπήγματα). Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οργανωμένα κυκλώματα διακίνησης που κερδοσκοπούν σε βάρος τους. Υπάρχουν χρήματα, συμφέροντα και διακίνηση σε λιμάνι και σύνορα, άρα λογικό να υπάρχουν και κυκλώματα οργανωμένου εγκλήματος. Υπάρχει επιπρόσθετα και η αίσθηση ότι ορισμένα από αυτά τα κυκλώματα έχουν και πολιτική κάλυψη.
Στην περιοχή διαβιούν όμως και άλλες ομάδες μεταναστών. Οι ίδιες αρχές που αποφάσισαν τα «σκληρά μέτρα» (κάψιμο των καταυλισμών των μεταναστών-προσφύγων) συμμετείχαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Σαγιάδας(23/1/2010) για τους αλλοδαπούς που ζουν και εργάζονται στα όρια του δήμου, σε μια ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα από πεντακόσιους αλλοδαπούς εργάτες, Αλβανούς στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Η εκδήλωση άρχισε με χαιρετισμό που απεύθυναν ο Αντινομάρχης Θεσπρωτίας, ο Δήμαρχος του Δήμου Σαγιάδας και ο Βουλευτής Θεσπρωτίας, που αφού συνεχάρη την Δημοτική Αρχή για την πρωτοβουλία της αυτή, αναφέρθηκε στις προσπάθειες που καταβάλλει η Κυβέρνηση, να επιλύσει τα χρόνια προβλήματα των μεταναστών, καθώς και στο κυοφορούμενο νομοσχέδιο, το σχετικό με την απόδοση της Ελληνικής Ιθαγένειας και το δικαίωμα ψήφου στους αλλοδαπούς μετανάστες. Κεντρική ομιλήτρια ήταν η κ. Ιωάννα Κούρτοβικ, γνωστή δικηγόρος των Αθηνών και μέλος του δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, που απευθύνθηκε στους παριστάμενους, εκπροσώπους των Ελληνικών και Αλβανικών Αρχών και στους οικονομικούς μετανάστες. Σχεδόν όλοι οι παριστάμενοι αλλοδαποί, γνώριζαν ελληνικά και άκουσαν με ιδιαίτερη προσοχή την διακεκριμένη ομιλήτρια. Παρέμβαση με επισημάνσεις για το θέμα, έκανε και ο Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. Θεσπρωτίας κ. Δώρης Δήμας. (ο οποίος σαν πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου, έχει εκφράσει τον προβληματισμό του, παλαιότερα, σχετικά με τη νομιμότητα/νομοτυπία των ασιατών - κυρίως κινέζων εργαζομένων και επιχειρηματιών, που ζουν και δραστηριοποιούνται στο νομό)
Αν κάποιος είχε ενημέρωση αποσπασματικά για την εκδήλωση αυτή, θα νόμιζε ότι ο νομός μας τελικά έγινε Σουηδία σε ζητήματα μεταναστευτικής πολιτικής. Υπήρξε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ευχαριστήριο προς τις «τοπικές αστυνομικές και τελωνειακές αρχές-οι οποίες ήταν παρούσες- για την κατανόηση και ανοχή που επιδεικνύουν, στη διακίνηση των αλλοδαπών, κυρίως Αλβανών, εργατών, την περίοδο αιχμής της συγκομιδής». Πολλοί από τους εργάτες γης που εργάζονται στο Δήμο Σαγιάδας πηγαινοέρχονται καθημερινά από την Αλβανία. Προφανώς αυτούς αφορά και η «κατανόηση και ανοχή» των αστυνομικών και τελωνειακών αρχών που το τελευταίο διάστημα έχουν εντείνει την πίεση και καταστολή στο λιμάνι, χρησιμοποιώντας μάλιστα και τα υπηρεσιακά τους όπλα κατά των μεταναστών.

Τι κάνουμε εμείς ;

Εμείς, ενεργοί πολίτες της Ηγουμενίτσας και της Θεσπρωτίας, πυκνώσαμε τις συναντήσεις μας το τελευταίο διάστημα (καθώς πέρασε αρκετός καιρός από το θανάσιμο τραυματισμό του Αριβάν Οσμάν από τη λιμενική αστυνομία στην Ηγουμενίτσα στις 3/4/09, που ουσιαστικά μας ευαισθητοποίησε αρχικά) προερχόμενοι από διαφορετικές συλλογικότητες και έχοντας διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και καταβολές, αποφασίσαμε χθες (29/1/2010) στα ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, όπου κάναμε Γενική Συνέλευση, να συγκροτήσουμε την Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Μετανάστες. Εκλέξαμε αρχικά 5μελές συντονιστικό όργανο (και 2 αναπληρωματικά μέλη). Συμφωνήσαμε πως κυρίαρχο μας όργανο θα είναι η Γενική Συνέλευση που θα συνέρχεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα και θα παίρνει αποφάσεις, αφού ενημερώνεται από το συντονιστικό. Το κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες.

Αποφασίσαμε να δράσουμε άμεσα :

α) Συγκεντρώνοντας ρούχα και κουβέρτες για τους μετανάστες στο χώρο των ΤΕΙ. Έχει καθοριστεί τόπος και ώρα παράδοσης.
β) Να απευθυνθούμε στον Ιατρικό και Φαρμακευτικό Σύλλογο και στο τοπικό παράρτημα του Ερυθρού Σταυρού, για φάρμακα, νοσηλευτική και ιατρική φροντίδα που χρειάζονται επειγόντως οι μετανάστες.
γ) Να απευθυνθούμε σε Συλλόγους στα Σωματεία μας και άλλους φορείς της περιοχής, για ενημέρωση και κάλεσμα για συμμετοχή σε επόμενες κοινές πρωτοβουλίες.
δ) Να ζητήσουμε συνεργασία με τον Δικηγορικό Σύλλογο ή άλλο δίκτυο Νομικών εθνικό (πχ Συνήγορος Πολίτη) ή διεθνές (πχ Διεθνής Αμνηστεία του ΟΗΕ) και να διερευνήσουμε τα συναφή νομικά ζητήματα που προκύπτουν. (πχ κράτηση ανηλίκων, οι συνθήκες κράτησης, τροφή , υγιεινή κλπ).
ε) Να συνδεθούμε με συναφείς συλλογικότητες σε άλλα μέρη, ανταλλάσοντας απόψεις και ζητώντας συμβουλές μια και υπάρχει σε ορισμένες τέτοιες σχετική εμπειρία.
στ) Να απευθυνθούμε στον πληθυσμό της περιοχής για ενημέρωση
ζ) Να αφήσουμε σε ευθετώτερο χρόνο την ανάδειξη του πολιτικού ζητήματος που κάποια στιγμή θα πρέπει και αυτό σαφώς να αντιμετωπιστεί.
η) Η επόμενη Γενική μας Συνέλευση ορίζεται για την Σάββατο 6/2, ώρα 20:00 στα ΤΕΙ Ηγουμενίτσας και είναι ανοιχτή σε όποιον θέλει να συμμετέχει.


Πηγές : Τοπικός τύπος , http://www.e-igoumenitsa.gr/ , http://www.neoiagones.gr/

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ-ΣΤΟΛΙΔΙ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

ΑΝΟΙΞΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

Η σημαντικότερη ημέρα εδώ και χρόνια, για την Θεσπρωτία(20/12/2009), ήμερα των εγκαινίων του νέου αρχαιολογικού μουσείου Ηγουμενίτσας εξελίχθηκε σε παρωδία με την πλήρη απουσία της κυβέρνησης των εκπροσώπων του ΥΠΠΟ, της περιφέρειας άλλα και του βουλευτή του Νομού (λόγω της συζήτησης του προϋπολογισμού στη Βουλή;). Τα εγκαίνια έγιναν εν μέσω διαμαρτυριών των απολυμένων συμβασιούχων της ΛΒ’ Εφορείας Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων, οι οποίοι έδωσαν δυναμικό παρών, καταλαμβάνοντας συμβολικά την είσοδο του μουσείου κρατώντας μαύρες σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα προβάλλοντας τα αιτήματά τους.
Το αρχαιολογικό μουσείο Ηγουμενίτσας μέχρι την υλοποίησή του πέρασε από 40 κύματα, καθώς χρειάστηκε 27 (!) χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Εκτίθενται ευρήματα από πέντε αρχαιολογικούς χώρους της Θεσπρωτίας σε ισάριθμες ενότητες. Καλύπτουν όλες τις αρχαιολογικές - ιστορικές περιόδους από τη Mέση Παλαιολιθική Eποχή (10.000 π.X.), μέχρι τους μεταβυζαντινούς χρόνους (17ος μ.X. αι.). Tα εκθέματα αναδεικνύονται με τη βοήθεια πλούσιου πληροφοριακού και εποπτικού υλικού (κείμενα, υπομνηματισμός, χάρτες, σχέδια, εικόνες, διαγράμματα και αναπαραστάσεις αρχαίων αντικειμένων), ενώ για τους μαθητές θα λειτουργούν οργανωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα.
Όλοι οι παρευρισκόμενοι χαρακτήρισαν το μουσείο σημείο αναφοράς για ολόκληρη την περιοχή, ωστόσο η λειτουργία του από το νέο έτος κρίνεται αβέβαιη, καθώς έχουν ήδη προκύψει πολλά προβλήματα με τους συμβασιούχους στο Υπουργείο Πολιτισμού, οι οποίοι είτε έχουν απολυθεί, είτε κάποιοι πρόκειται να απολυθούν άμεσα. Οι συμβασιούχοι κάλεσαν τους φορείς της πόλης να στηρίξουν τον αγώνα τους για μόνιμη και σταθερή εργασία, καταγγέλλοντας ως σκόπιμη την υποχρηματοδότηση των υπηρεσιών πολιτισμού, με απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίηση τους.
Σαν εκπρόσωποι της ΕΛΜΕ παρευρεθήκαμε στα εγκαίνια και μεταφέρουμε τα αιτήματα τους :
Μονιμοποίηση χωρίς όρους και δεσμεύσεις για τους συμβασιούχους που καλύπτουν πάγιες ανάγκες
Κατάργηση του θεσμού του συμβασιούχου και προσλήψεις μονίμων μέσω ΑΣΕΠ
Άμεση επαναπρόσληψη των απολυμένων συμβασιούχων για να λειτουργήσει το μουσείο
Κατάργηση των περιοριστικών διατάξεων (24μηνο) του ΠΔ 164/2004
Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων
Κατάργηση ρουσφετολογικών διατάξεων για πρόσληψη συμβασιούχων μέσω πολιτικών γραφείων

ΑΠΟΦΑΣΗ 3ης Παν. Συνδιάσκεψης ΣΥΡΙΖΑ

Η απόφαση της 3ης Πανελλαδικής Συδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ κατά το κλείσιμο του Σαββάτου 28 Νοεμβρίου (με έντονα γράμματα σημειώνονται οι τροποποιήσεις-προσθήκες, σε σχέση με το εισηγητικό κείμενο):
“Μπαίνουμε σε μια περίοδο κρίσιμη: Από τη δράση της αριστεράς ,από τη δράση μας, θα εξαρτηθούν πολλά. Τόσο το επίπεδο των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων ,όσο και ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων , η σταθερότητα – ακόμη και η επιβίωση του πολιτικού τοπίου που ονομάσαμε « δικομματισμό».
Σ’ αυτήν την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπαίνει σαν άγραφο χαρτί: στις Διακηρύξεις του ‘03 και του ’07,στα εκλογικά προγράμματα μας, στους «15 άμεσους στόχους πάλης» δεσμευτήκαμε στην πάλη για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, στην αντίθεση στον δικομματισμό και την κεντροαριστερά ,στην αναφορά στον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού. Αυτά είναι κεκτημένα. Δεν μπορούν να τεθούν σε αναθεώρηση ή αμφισβήτηση. Είναι μια στέρεα βάση πάνω στην οποία έχουμε το καθήκον να χτίσουμε, να περιγράψουμε τη γραμμή μας για τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές. Αντιμετωπίζουμε πλέον μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση . Μια κυβέρνηση που σε ελάχιστο χρόνο βιάστηκε να αποδείξει ότι θα ακολουθήσει την πορεία όλων των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων τα τελευταία χρόνια.
Σύμφωνα με την συζήτηση και τον προβληματισμό που αναπτύχθηκε η παρούσα Πανελλαδική Σύσκεψη κατέληξε :
1. Άμεση υλοποίηση των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Σύσκεψης: Γραφείο Τύπου και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ,έκδοση περιοδικού και λειτουργία του site με συντακτική επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρότηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Βασικά «κύτταρα» της οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Τοπικές, Νομαρχιακές και κλαδικές Επιτροπές . Λειτουργούν με κέντρο την Συνέλευση των μελών που έχει το δικαίωμα να αποφασίσει – με συναίνεση ή ενισχυμένη πλειοψηφία- για τα τοπικά ή Νομαρχιακά ή Κλαδικά ,πολιτικά ζητήματα και για την ανάδειξη της Συντονιστικής Γραμματείας κάθε επιτροπής.
3. Θεσπίζεται η έννοια του «μέλους» του ΣΥΡΙΖΑ, σε άμεση σύνδεση με τις Τοπικές ή Νομαρχιακές (ή και «θεματικές» όπου έχει αναπτυχθεί ουσιαστική δράση και συμμετοχή) επιτροπές του. Σε κάθε Επιτροπή δημιουργείται Ενιαίο Μητρώο Μελών που περιλαμβάνει τα μέλη των συνιστωσών, αλλά και τους/τις ανένταχτους/ανένταχτες. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ εφοδιάζονται με «κάρτα μέλους» με ευθύνη της αντίστοιχης επιτροπής.
4. Κορυφαίο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Συγκαλείται τακτικά μια φορά το χρόνο και έκτακτα –με ευθύνη της Γραμματείας-όταν προκύπτει σοβαρό θέμα. Οι αντιπρόσωποι ορίζονται με αποφάσεις των Τοπικών –Νομαρχιακών –Κλαδικών Επιτροπών με συναίνεση ή εκλογή ,με μέριμνα για πλουραλιστική εκπροσώπηση ,ώστε η σύνθεσή της να καθίσταται ισχυρή και αναμφισβήτητη.
5. Την ευθύνη ανάμεσα σε δύο Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις έχει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκροτείται με την μέθοδο της συναίνεσης. Συμμετέχει τουλάχιστον ένας ή μια εκπρόσωπος από κάθε συνιστώσα και ανένταχτοι-ες (σε αριθμό και σύνθεση που κάθε φορά συμφωνούνται στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη).
6. Ενισχύεται αποφασιστικά το Ταμείο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διασφαλίζεται η κεντρική και τοπική λειτουργία του.
7. Για όλα τα υπόλοιπα ζητήματα -όσα αναπτύχθηκαν στην παρούσα Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αλλά και όποια μπορεί να προκύψουν κατά την εμβάθυνση των ζητημάτων- συγκροτείται ανοιχτή Επιτροπή που αναλαμβάνει σε συνεργασία με τη Γραμματεία να διερευνήσει και να προετοιμάσει τη συζήτηση για την επόμενη σαφώς συγκροτημένη 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών απ΄ όλες τις τοπικές, κλαδικές και θεματικές επιτροπές. Αυτή θα συγκληθεί μέσα στο 2010, με προσπάθεια να πραγματοποιηθεί στο πρώτο εξάμηνο του έτους.”
Φαίνεται καθαρά πως τα σημεία που άλλαξαν απο την εισήγηση έως την τελική απόφαση (;) είναι σοβαρά και αλλάζουν εντελώς τον πολιτικό χαρακτήρα του κειμένου! Γιατί λοιπόν δεν ενημερώθηκε το σώμα της ΠΣ γι αυτές τις αλλαγές; γιατί δεν αιτιολογήθηκαν; και γιατί δεν επιχειρηματολόγησε η Γραμματεία υπέρ τους μέσα στην Συνδιάσκεψη, ή έστω πριν το κλείσιμο;

ΑΤΟΜΙΚΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 6/12/08

ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008 ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ

ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ & ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Με θέμα την κληρονομιά που άφησε πίσω του το κίνημα του Δεκέμβρη του 2008, πραγματοποιήθηκε στο «Πάνθεον» στην Ηγουμενίτσα την Τρίτη 8/12 ώρα 19:30, εκδήλωση μνήμης και προβληματισμού για τους Δεκέμβρηδες που έρχονται, με συνδιοργανωτές την ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας, τον Σύλλογο Φοιτητών ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, τον Σύλλογο Εργαζομένων στη ΝΑ Θεσπρωτίας και την Πρωτοβουλία εργαζομένων σε Δημόσιο-Ιδιωτικό τομέα. Ομιλητές ήταν ο κ. Γιάννης Μαΐστρος, πανεπιστημιακός πρώην αντιπρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ και ο δικηγόρος κ. Γιάννης Παπαδημητρίου, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων. Η εκδήλωση ξεκίνησε με προβολή 10λεπτου φιλμ με αναφορά στους νεκρούς αγωνιστές των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων της μεταπολίτευσης και εστίαση στο κίνημα της νεολαίας και των εργαζόμενων πέρυσι το Δεκέμβρη.
Ο Γιάννης Μαΐστρος αναφέρθηκε στους αγώνες για το άρθρο 16, που προηγήθηκαν της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Ήταν ένα νικηφόρο κίνημα που απέκτησε και λαϊκά ερείσματα και προβλήθηκε και από τα ξένα ΜΜΕ. Μάλιστα ανησύχησε ιδιαίτερα τις κεντρικές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (ιδιαίτερα τον Σαρκοζί στη Γαλλία) γιατί φοβόταν μήπως οι φοιτητές τους, επίσης εξεγερθούν. Ένα κίνημα κατά του βάρβαρου φιλελευθερισμού της Μπολόνια και των συνεπακόλουθων του (νόμος Γιαννάκου, πρότυπος εσωτερικός κανονισμός, αξιολόγηση, πιστωτικές μονάδες, κ.ά.). Ένα κίνημα που έφερε στο προσκήνιο το κοινωνικό χαρακτήρα του ασύλου και του δικαιώματος της αυστηρής κριτικής κάθε εξουσίας στο χώρο του Πανεπιστημίου.
Μίλησε για τη μαζικότητα και την εφευρετικότητα των μαθητικών και νεολαιΐστικων κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη και της κριτικής σε γονείς και κοινωνία που έκανε. Για τα αδιέξοδα και το αβέβαιο μέλλον, αλλά και την αλληλεγγύη, συλλογικότητα και φρεσκάδα μιας γενιάς που νόμισαν όλοι πως αρέσκεται στον καναπέ και το internet-serfing. Μίλησε για τις κινητοποιήσεις που γίνονται αυτή την εποχή σε Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία, Φινλανδία σε Πανεπιστήμια και σχολεία κατά της εμπορευματοποίησης της γνώσης και της παροχής υπηρεσιών κατάρτισης – εκπαίδευσης από ΚΕΣ, κάτι που φαίνεται να απορρίπτεται ακόμα και σε Ινδία-Κίνα. Έχουν ανοίξει λοιπόν και στην Ευρώπη, ζητήματα δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, κατάργησης διδάκτρων, σταμάτημα εντατικοποίησης των σπουδών και μείωσης των ετών φοίτησης και σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει λαϊκή συμπαράσταση με κατάληψη και κάψιμο εργοστασίων που προέβησαν σε απολύσεις προσωπικού.
«Στη χώρα μας όμως, το οργανωμένο συμφέρον, το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο στο χώρο της εκπαίδευσης εκπροσωπείται είτε από τα ΚΕΣ, είτε από τις μεγάλες αλυσίδες των πανεπιστημίων και των από απόσταση εκπαίδευση πανεπιστημίων, ετοιμάζεται να παίξει τον ρόλο του. Επειδή όμως, εδώ υπάρχουν οι τοποτηρητές τους, οι πολιτικοί εκπρόσωποι, που είναι οι κυβερνήτες και ορισμένοι πανεπιστημιακοί (που ανακινούν τη συζήτηση για το άσυλο) οι οποίοι προσπαθούν να υλοποιήσουν αυτήν την πολιτική, εμείς στοχεύουμε στο να πούμε "πάρτε πίσω αυτούς τους νόμους". Όλους τους νόμους της αναδιάρθρωσης, γιατί ακριβώς στοχεύουμε σε εκείνο το πίσω, στο οργανωμένο κεφάλαιο που θέλει να κερδοσκοπήσει εις βάρος, αν θέλετε, και των αξιών, είτε είναι εθνικές, είτε είναι κοινωνικές κατακτήσεις. Έτσι θα πρέπει να διατηρήσουμε τις όποιες συλλογικότητές μας, για να μπορέσουμε να αμυνθούμε και γιατί όχι να νικήσουμε» κατέληξε.
Για τα πολλά νομικά ζητήματα που άνοιξε το κίνημα και οι απέναντι του δυνάμεις καταστολής κρατικές και παρακρατικές, με την αθρόα χρήση ληγμένων χημικών, τις συνεχείς παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων πολιτών, τις επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια ή συνδικαλιστές (όπως η Κων. Κούνεβα), την παραβίαση οικιακού & πανεπιστημιακού ασύλου, τις κάμερες και εσχάτως τις προληπτικές προσαγωγές, απειλές, ξυλοδαρμούς, εκφοβισμούς πήρε το λόγο ο δικηγόρος κ. Γιάννης Παπαδημητρίου για να αναπτύξει συνολικά το θέμα της επίθεσης στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα μετά τον Δεκέμβρη του 2008.
«Σε ένα κράτος δικαίου το ποινικό δίκαιο πρέπει να προστατεύει τον πολίτη από την αυθαιρεσία του κράτους. Υπάρχουν επίσης κάποιες βασικές αρχές όπως η αρχή της ατομικής ευθύνης (για συγκεκριμένες πράξεις). Σύμφωνα με το άρθρο 11 του Συντάγματος, οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα, το δικαίωμα αυτό ισχύει και για τους αλλοδαπούς. Βεβαίως η κυβέρνηση επικαλείται και το αίτημα για ασφάλεια των πολιτών μια και οι μέθοδοι των ατόμων με ροπή στην εγκληματικότητα προηγούνται της τεχνολογίας αστυνόμευσης και έτσι προκύπτει μια τάση για ασφάλεια του κράτους σε βάρος της ασφάλειας των πολιτών.
Η νομική διαχείριση του Δεκέμβρη ’08 ξεκίνησε περίπου κατά τον Φλεβάρη του 2009 με την ψήφιση των αυταρχικών Ν. 3783 (ο γνωστός νόμος Δένδια για τις κουκούλες) και Ν. 3772 (κυρίως γνωστός για την υποχρεωτική δήλωση των καρτοκινητών), που στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας επιτρέπει την χρήση του υλικού των καμερών ρύθμισης της κυκλοφορίας, την λήψη γενετικού υλικού και την δημιουργία τράπεζας DNA.
Ο πρώτος νόμος σε παραβίαση της αρχής του δικαίου για αναλογικότητα επιβολής ποινών, προβλέπει διπλασιασμό της ποινής σε περίπτωση που δεν διακρίνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου κάποιου (πχ διαδηλωτή) με τρόπο σκληρό και ασαφή (πχ αν κάποιος βάλει το χέρι μπροστά ή βρεγμένο μαντηλάκι για να προστατευθεί από τα δακρυγόνα). Έτσι το αδίκημα διατάραξης κοινής ειρήνης (συμμετοχή) μπορεί να επιφέρει ποινή 2 χρόνια ενώ αν χαρακτηριστεί κάποιος υποκινητής 5-10 χρόνια. Κάποιος επίσης μπορεί να προσαχθεί για έλεγχο με υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας και όσο του στερείται η ατομική του ελευθερία (χωρίς ωστόσο να του απαγγελθεί κατηγορία), η αστυνομία μπορεί να βρει τρόπους ψυχολογικής πίεσης μια και ο κατηγορούμενος έχει με βάση και το τεκμήριο της αθωότητας, καθορισμένα από το Νόμο δικαιώματα. Οι προληπτικές προσαγωγές ανηλίκων είναι στην ουσία απαγωγές, αλλά και πάλι μπορούν να βρεθούν τρόποι υπεκφυγής από τις αρχές, όπως η απόδοση κατηγορίας στους γονείς για παραμέληση ανηλίκων ή στους οργανωτές των διαδηλώσεων για υποκίνηση ανηλίκων. Η επιπλέον προσθήκη δημοτικής ή ιδιωτικής αστυνόμευσης είναι κάτι που δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε.
Όσον αφορά τα διακριτικά των αστυνομικών, υπάρχει απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας (ΦΕΚ 2009/Β/1426), με την οποία εξαιρεί τους αστυνομικούς εξωτερικής υπηρεσίας (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ κλπ) από την υποχρέωση να φέρουν διακριτικά, αλλά η Ομάδα Νομικής Βοήθειας έχει καταθέσει αίτηση στο Συμβουλίου της Επικρατείας για ακύρωση της απόφασης αυτής. Είναι όμως γενική παραδοχή πως τα κοινωνικά προβλήματα δεν λύνονται ούτε με παραπάνω αστυνόμευση, ούτε με κάμερες παντού.»
Στη συνέχεια έγινε γόνιμη ζωντανή συζήτηση με ερωτήσεις και τοποθετήσεις από τους παρευρισκόμενους με κοινή συνισταμένη όλων, την ελπίδα για νέους αποτελεσματικούς αγώνες.


* Οι περιλήψεις των ομιλιών των δύο εκλεκτών προσκεκλημένων μας, έγιναν με βάση σημειώσεις που κρατήθηκαν στη διάρκεια της εκδήλωσης από το προεδρείο και με στόχο να είναι κοντά στο πνεύμα της συνολικής τοποθέτησης των εισηγητών.

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ;

Πριν από έναν χρόνο, στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τις σφαίρες ενός αστυνομικού όπλου. Αυτό που ακολούθησε ήταν πέρα από κάθε πρόβλεψη. Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης, εκδηλώθηκε αστραπιαία σε ολόκληρη την Ελλάδα σαρώνοντας το γενικό κλίμα παραίτησης και πολιτικής απάθειας μέσα στο οποίο φαινόταν να ζει η ελληνική νεολαία. Και έφερε σε αδιέξοδο το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε αποφασίσει να προβάλει την εκδοχή του «μεμονωμένου ατυχούς γεγονότος».
Είναι προφανές ότι αυτή η παράλογη και ωμή δολοφονία, ήταν η σπίθα. Το εύφλεκτο υλικό ήταν τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς. Αδιέξοδα γνωστά και ομολογημένα. Η τεράστια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, το αβέβαιο εργασιακό μέλλον, που στερεί από τους νέους ανθρώπους την προοπτική της ανεξαρτησίας και της ατομικής ελευθερίας, η σοβαρή οικονομική κρίση και η εργασιακή και οικονομική επισφάλεια. Με λίγα λόγια, η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα από ότι έζησαν όλες οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα.
Αυτά τα προβλήματα, γέμιζαν διαρκώς το ποτήρι, που ξεχείλισε με την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Και έτσι προκλήθηκε αυτό το πρωτοφανές κύμα οργής, που ξέσπασε σε δρόμους, πλατείες και έξω από αστυνομικά τμήματα. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Την ώρα που οι βασικοί εκφραστές του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και τα μεγάλα ΜΜΕ προσπαθούσαν να παρουσιάσουν αυτό το ξέσπασμα μόνο ως τυφλή βία πάνω σε βιτρίνες εμπορικών καταστημάτων, δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά διαδήλωναν επί μέρες με μαζικό, δυναμικό αλλά ειρηνικό τρόπο. Και σχεδόν ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων, συγκροτώντας τις μαζικότερες οργανωμένες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Καθήκον και υποχρέωση μας τούτη τη στιγμή είναι να υπερασπιστούμε, το δίκαιο και να εστιάσουμε στα αίτια αυτής της εξέγερσης.
Το συνδικαλιστικό κίνημα αγωνίζεται να μη ζήσει η νέα γενιά με λιγότερα κοινωνικά αγαθά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα από αυτά των προηγούμενων. Μια νέα γενιά που ζει και μεγαλώνει σε ένα πολιτικό, κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημοκρατικά, κοινωνικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα διαρκώς αμφισβητούνται και η αβεβαιότητα για το μέλλον αυξάνεται. Μια νέα γενιά με πολλούς τίτλους σπουδών, που ζει την ανεργία, την εργασιακή και ασφαλιστική επισφάλεια και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Η δημόσια συζήτηση πρέπει να επικεντρώνει στα εύφλεκτα υλικά και όχι να εστιάζει στα αποκαΐδια. Ηθικοί αυτουργοί του εμπρησμού δεν είναι όσοι τολμούν να εστιάσουν στον ορθό λόγο, αλλά οι συνεχιζόμενες πολιτικές της λιτότητας, εργασιακής ανασφάλειας και περιορισμού ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε από θέση αρχής την εξεγερμένη νέα γενιά από την οργανωμένη συκοφαντία και παραπληροφόρηση. Και επιμόνως να φέρουμε στο προσκήνιο τα αδιέξοδα που προκαλούν τον θυμό της. Και ταυτόχρονα να καταθέσουμε προτάσεις που θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο. Προτάσεις που αφορούν τον περιορισμό της καταστολής και της αστυνομικής αυθαιρεσίας, την υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης. την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων, την αντιμετώπιση της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.
Γιατί πιστεύουμε ότι τα αιτήματα αυτά παραμένουν ενεργά στη συνείδηση της κοινωνίας και αναδεικνύονται πιο ζωντανά, πιο ξεκάθαρα και πιο ώριμα στους επόμενους κοινωνικούς αγώνες. Ένα χρόνο μετά, ξέρουμε περισσότερα. Ξέρουμε ότι η σπίθα της αμφισβήτησης υπάρχει στις καρδιές των νέων ανθρώπων. Ξέρουμε ότι η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική στρατηγική, που για να συσσωρεύσει κέρδη στους λίγους οδηγεί την κοινωνία σε βαθειά κρίση, δεν έχει ούτε την υποστήριξη, ούτε την συναίνεση που θα ήθελε για να προχωρήσει. Το κυριότερο όμως που ξέρουμε, είναι ότι το σύστημα εξουσίας, παρά την φαινομενικά απόλυτη κυριαρχία του, έχει σοβαρές αδυναμίες και φοβάται. Όχι τα ξεσπάσματα βίας, γιατί αυτά ξέρει ότι μπορεί να τα διαχειριστεί προς όφελός του. Φοβάται όμως τον κόσμο που διεκδικεί τα αυτονόητα, στους δρόμους, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους χώρους εργασίας. Φοβάται την Ευρωπαϊκή διάσταση που έχει λάβει η εξέγερση των νέων. Φοβάται τον κόσμο που δεν είναι πια παθητικός τηλεθεατής και χειροκροτητής της ηγεσίας, αλλά ενεργός διαδηλωτής. Φοβάται τον επόμενο Δεκέμβρη, που θα ξεσπάσει πιο συνειδητά, πιο οργανωμένα, με ξεκάθαρα διατυπωμένα τα πολιτικά και κοινωνικά του αιτήματα: αντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια.
Σε όλους αυτούς που θέλουν να επιβάλλουν κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα μέσω εκφοβισμού και επιβολής τρόμου στην κοινωνία και σε εκείνους που στοχοποιούν τους εργαζόμενους για την κρίση που εκείνοι δημιούργησαν, η απάντηση πρέπει να είναι: «δεν φοβόμαστε». Καλούμε τη μαθητική, τη φοιτητική, την εργαζόμενη νεολαία, όλους τους πολίτες να δώσουν την απάντησή τους αγωνιστικά, μαζικά, ειρηνικά. Δίπλα στο δικαίωμα στην εργασία, δίπλα στο δημόσιο σχολείο & πανεπιστήμιο να αγωνιστούν για τη δημοκρατία και τις ελευθερίες, για το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή.
Διαδηλώνουμε ειρηνικά αναδεικνύοντας τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου και προβάλλοντας τα αιτήματα μας, για μια εκπαίδευση με κέντρο τον άνθρωπο απέναντι στην λογική της εμπορικοποίησης των αξιών, της μείωσης των κοινωνικών παροχών και των επιταγών των Βρυξελλών.
Λέμε όχι στην καθημερινή αστυνομική αυθαιρεσία και στις φασιστικές επιθέσεις από αυτόκλητους «σωτήρες» ενάντια σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, νέους, μετανάστες με στόχο τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.
Αγωνιζόμαστε για δημόσια 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς.
Όχι στην παραβίαση του πανεπιστημιακού και ιδιωτικού ασύλου. Όχι στις κάμερες.
Λέμε όχι στη βία και την παραπληροφόρηση που καλλιεργούν τα ΜΜΕ του συστήματος.
Όχι στη κρατική βία και στην αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί την εκμετάλλευση των εργαζομένων και τη ληστεία του λαού από τις τράπεζες και τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα. Όχι στη βία των νέων φόρων στους εργαζόμενους και στο λαό. Όχι άλλες σπατάλες ημετέρων των υπουργείων, στην τρύπα του κρατικού προϋπολογισμού.
Όχι στην ανοιχτή βία των ΜΑΤ, όχι στις προληπτικές προσαγωγές, στη χρήση χημικών και τη στρατικοποίηση της αστυνομίας. Να αφοπλιστούν ΜΑΤ-Δ. Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δολοφόνοι του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Τακτικές εκτιμήσεις από ψυχίατρο των ανθρώπων που φέρουν όπλο σε ώρα υπηρεσίας
Να καταργηθούν οι νόμοι για την κουκούλα & την ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων
Δημοσιοποίηση των εξωθεσμικών προσώπων που φυλάσσονται από την ΕΛΑΣ με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων. Όχι και άλλες δημοτικές & ιδιωτικές αστυνομίες
Όχι στην εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους εργασίας
Να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη οι υπαίτιοι για την απ. ανθρωποκτονίας της Κ. Κούνεβα
Όχι στη βία της πολιτικής που προωθεί την προσωρινή ελαστική εργασία και στερεί το δικαίωμα σε σταθερή & μόνιμη δουλειά. Κατάργηση ΑΜΕΣΑ του θεσμού του ωρομισθίου.
Όχι στη βία της πολιτικής των μισθών πείνας που επιβάλλει και γενικεύει τα stage, που κάνει την Παιδεία την Υγεία, την Πρόνοια, το Περιβάλλον εμπορεύματα.
Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% τουλάχιστον του ΑΕΠ ή στο 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων ΤΩΡΑ
Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση τους.

3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ

Τι ανέδειξε η διήμερη διαδικασία. Ποια είναι τα στοιχήματα της επόμενης μέρας ;

Το πείσμα και η αγωνία για την επιτυχία του ενωτικού εγχειρήματος, η διεκδίκηση ουσιαστικής συμμετοχής, το άνοιγμα στην κοινωνία, η ανάγκη διαμόρφωσης σταθερής πολιτικής φυσιογνωμίας που θα υπερβαίνει την εκλογική συμμαχία, θα διεμβολίζει και θα ανοίγει δρόμους, η κριτική στην γραφειοκρατία και τα επαγγελματικά στελέχη, αλλά και ο προβληματισμός για το τέλμα και την επόμενη μέρα αναδείχτηκαν στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένα τα πισωγυρίσματα όλο το προηγούμενο διάστημα και με, επίσης, δεδομένο το ανέλπιστο εκλογικό αποτέλεσμα, απέδειξε ότι χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να αγωνιούν για το ενωτικό εγχείρημα και με πείσμα παλεύουν για το προχώρημα και την κοινωνική του γείωση. Η μαζική συμμετοχή του κόσμου διέψευσε τις προβλέψεις, αν και η παρουσία της επαρχίας –συγκρινόμενη με προηγούμενες φορές- ήταν μικρότερη. Ίσως να δικαιολογείται από το γεγονός, ότι μόλις την προηγούμενη Τετάρτη οριστικοποιήθηκε στην ουσία, η πραγματοποίηση της, με την ανακοίνωση του χώρου τέλεσης της.
Στην κατάμεστη αίθουσα "Μελίνα Μερκούρη", στον προθάλαμο με τα τραπεζάκια των συνιστωσών, στην είσοδο του ΣΕΦ, παντού, εκατοντάδες άνθρωποι άκουγαν, συζητούσαν, πρότειναν. Οι συζητήσεις στα πηγαδάκια αφορούσαν κυρίως στο πώς διαμορφώνεται η πολιτική και κοινωνική κατάσταση μόλις δυο μήνες μετά τις εκλογές, ποια είναι τα καθήκοντα που αυτή επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και ζητήματα που σχετίζονται με τη γραμμή και την οργάνωση του ενωτικού εγχειρήματος.
Η απόφαση της Συνδιάσκεψης, σαφέστατα αποτέλεσμα συμβιβασμού, παρά την όποια κριτική μπορεί να γίνει, παρά τα ελλείμματα και τις εύγλωττες ισορροπίες που απεικονίζει, αποτελεί ένα –έστω και μικρό- προχώρημα. Η υλοποίησή της, που σημειωτέον παραμένει στοίχημα -ας μην ξεχνάμε ότι στο μεγαλύτερο μέρος της επαναφέρει αποφάσεις προηγούμενων Συνδιασκέψεων-, θα είναι ένα μικρό βήμα στη κατεύθυνση του ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία και της αποτελεσματικής και χρήσιμης παρουσίας του στα μικρά και μεγάλα μέτωπα που ανοίγονται.

Διαμόρφωση κλίματος
Η διαδικασία που συμφωνήθηκε να ακολουθηθεί έχει ως εξής: Εισήγηση από τον Συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και να υπάρχουν ομιλητές για κάθε πρόταση που κατατέθηκε στη Γραμματεία. Προτάθηκε στη ΠΑΣΑ να είναι στο προεδρείο με τη Βαγγελιώ Σωτηροπούλου, που έβαλε ζήτημα το σώμα να επικυρώσει αυτή την πρόταση, κάτι που δεν έγινε.
Ο Γ. Μπανιάς τοποθετήθηκε για το κείμενο Μπανιά-Σαπουνά, ο Ν. Βούτσης παρουσίασε την πρόταση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ακολούθησε ο σ. Μαντάς εκ μέρους του ΔΗΚΚΙ και ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Κατόπιν το μέλος της Γραμματείας Μ. Φραγκιαδάκη και στη συνέχεια ο Γ. Χατζηχρήστος εκ μέρους της ΠΑΣΑ. Ο Άλκης Ρήγος παρουσίασε την πρόταση-κείμενο των 800 με ενδιαφέρουσες επισημάνσεις στα θέματα λειτουργίας, υπευθυνότητας, εναλλαγής και ανακλητότητας των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Α. Νταβανέλος εισηγήθηκε σε ένα τετρασέλιδο τα “κοινά”, δήθεν, σημεία των προτάσεων που έχουν δημοσιοποιηθεί. Άλλα όμως έγραφε το τετρασέλιδο που κυκλοφόρησε και μοιράσθηκε στους παρόντες και άλλα είπε σε κρίσιμα ζητήματα κάνοντας δύο τουλάχιστον διαφοροποιήσεις με την προφορική του εισήγηση.
Από τις πρώτες τοποθετήσεις της Παρασκευής το κλίμα που διαμορφωνόταν στη Συνδιάσκεψη ήταν φανερό. Ένα μεγάλο "γιατί και πώς" έμπαινε από όλους τους ομιλητές. "Γιατί" τέτοια άρνηση στην κατοχύρωση της έννοιας του μέλους και "πώς" τελικά θα προχωρήσει το ενωτικό εγχείρημα, με ποιες διαδικασίες και όργανα και κυρίως κάνοντας ποια αντιπολίτευση. Οι επικρίσεις για την από… τηλεοράσεως διαμόρφωση της μετεκλογικής γραμμής για "προγραμματική" αντιπολίτευση, η επισήμανση για μη υλοποίηση των προηγούμενων αποφάσεων, η διαπίστωση για προγραμματικές αδυναμίες και ελλείμματα, τα ερωτήματα για το πού τελικά παράγεται και πώς επικοινωνείται η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. ήταν καταιγιστικά και δεν άφηναν περιθώρια παρερμηνειών.
Σταδιακά οι "βολές" συνιστωσών και ανένταχτων –με ελάχιστες είναι η αλήθεια εξαιρέσεις- διαμόρφωναν το φόντο της Συνδιάσκεψης. Τα πυρά στρέφονταν πρωτίστως ενάντια στο ΣΥΝ και δευτερευόντως ενάντια στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι άφηναν σαφείς αιχμές για την ηγεσία του ΣΥΝ, η οποία στο όνομα των εσωκομματικών ισορροπιών και συσχετισμών, εκτός από την παρελκυστική τακτική στην υλοποίηση προηγούμενων αποφάσεων, ουσιαστικά "θέλει" αμφισημίες και αιφνιδιάζει με θέσεις και προτάσεις. Από την άρνηση του καλοκαιριού στην κάρτα μέλους, επισήμαναν πολλοί ομιλητές, φτάσαμε λίγο πριν τη Συνδιάσκεψη στην πρόταση για ενιαίο κόμμα, η οποία, επίσης, άλλαξε και πήρε την –γνωστή- τελική της μορφή λίγες μέρες πριν, αποτρέποντας ουσιαστικά συζητήσεις και ζυμώσεις στις τοπικές και θεματικές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ -όπου και όπως έγιναν.
Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος να σημειώσουμε ότι ούτε μια φορά δεν παρέμβαλε –όπως συστηματικά κάνει το τελευταίο διάστημα- στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς τον προσδιορισμό "Ανανεωτικής", αναφέρθηκε στην "παθογένεια της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού της αριστεράς", και απαντώντας ουσιαστικά σε πρόσφατες αιχμές που άφησε ο Αλέκος Αλαβάνος τόνισε ότι "δεν υπάρχουν εσωτερικοί αντίπαλοι, ούτε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει αν χάσει κάποιος από αυτούς που τον συναποτελούν. Είναι εύκολο να βρει ο καθένας έναν αντίπαλο εδώ μέσα και να του ανοίξει μέτωπο. Υποθέτω ότι αυτό θα βρει και εύκολη απήχηση στα Μέσα Ενημέρωσης. Αλλά ο εχθρός δεν είναι εδώ μέσα", σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας, δίνοντας ακόμα περισσότερη τροφή στα σενάρια συνομωσίας και "διαμορφωμένων στρατοπέδων" εντός του ΣΥΡΙΖΑ που στρέφονται εναντίον του ΣΥΝ –και όχι μόνο.
Η παρουσία, μάλιστα, της νεολαίας του ΣΥΝ στη Συνδιάσκεψη και η ανακοίνωσή της που προηγήθηκε, επιβεβαιώνει ότι υπάρχει εμπεδωμένη μια τέτοια αντίληψη. Χαρακτηριστική ήταν η είσοδος ενός μπλοκ περίπου 200 νεολαίων του ΣΥΝ πριν την ομιλία Τσίπρα, τα παρατεταμένα χειροκροτήματα και η ως μπλοκ αποχώρησή τους από τη Συνδιάσκεψη μετά το τέλος της ομιλίας, κίνηση προετοιμασμένη και μελετημένη, η οποία στόχευε στην αποτροπή ή αντιστροφή του αρνητικού κλίματος για τον ΣΥΝ. Ακολούθως οι ομιλητές εκπρόσωποι της νεολαίας, μοιάζοντας να «κοιτάνε» προς τη κορυφή και να έχουν χάσει την επαφή με τη βάση, δεν μπόρεσαν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο και να την βοηθήσουν να ξεφύγει από τον συντηρητικό και φιλοηγετικό προσανατολισμό της.
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Αλέξης Τσίπρας, έθεσε το ζήτημα της ανασύνθεσης ως καθοριστικό διακύβευμα για το ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι "η υπόθεση της ανασύνθεσης δεν είναι απλή. Αλλά νομίζω ότι είναι μια συζήτηση που μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Με ανοιχτό ακόμα και το ζήτημα της συγκρότησης ενός ενιαίου πολυτασικού φορέα, οργανωμένου πάνω σε βαθιές δημοκρατικές αρχές, αντίστοιχες με τις δημοκρατικές αρχές με τις οποίες θέλουμε να μπολιάσουμε την κοινωνία. Για εμάς η δημοκρατία είναι μια αξία αδιαπραγμάτευτη. Θέλουμε να λειτουργούμε δημοκρατικά. Θέλουμε στις κορυφαίες μας επιλογές, ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν τον καθοριστικό λόγο. Να χαράζουν πολιτικές και να δεσμεύουν τις ηγεσίες στη βάση όμως κοινά συμφωνημένων αρχών και αξιών".
Και οι απορίες των περισσοτέρων εύλογες: "Ποιος δεν επέτρεψε την υλοποίηση των αποφάσεων των προηγούμενων Συνδιασκέψεων"; "Ποιες ηγεσίες δεν ακούν στις κορυφαίες τους επιλογές το λαό του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδέχονται καν την έννοια του μέλους, στο οποίο σήμερα, μάλιστα, δίνουν τον καθοριστικό λόγο"; "Ποιες ηγεσίες δεν δεσμεύονται από τις κοινά συμφωνημένες αρχές και αξίες, όπως είναι για παράδειγμα τα "15 σημεία"; "Ποιοι, τελικά, στον ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύονται τη δημοκρατία, που για την ηγεσία του ΣΥΝ είναι αδιαπραγμάτευτη";

"Μανιφέστο" Αλαβάνου

Τη δεύτερη μέρα της Συνδιάσκεψης, βασικό θέμα των συζητήσεων στα πηγαδάκια ήταν το νέο -για ακόμα μια φορά στο σωστό… τάιμινγκ- "χτύπημα" του Λεωνίδα Κύρκου, αλλά και η αναμενόμενη τοποθέτηση του Αλέκου Αλαβάνου.
Ο Λεωνίδας Κύρκος σε προδημοσίευση στην εφημερίδα "Τα Νέα" συνέντευξής του, η οποία περιλαμβάνεται στο βιβλίο του "Λεωνίδας Κύρκος Εκ Βαθέων", ζητά το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, την αποχώρηση των ανανεωτικών από τον ΣΥΝ και τη δημιουργία νέου κόμματος, σημειώνοντας ότι "από καιρό είχα θεωρήσει ότι ήμασταν πια στο τέλος του πειράματος του ΣΥΡΙΖΑ". Σε ερώτηση αν έχει την ίδια θέση και μετά τις εκλογές, ο Λεωνίδας Κύρκος λέει ότι "το υποστηρίζω και σήμερα, μετά τις εκλογές. Θεωρώ ότι η Ανανεωτική Αριστερά πρέπει να απαλλαγεί από αυτή την καταστροφική συνύπαρξη. Αυτό που από κάποιους θεωρείται ότι αποτελεί τη δύναμή της, στην πράξη, αποτελεί πηγή μύριων όσων αρνητικών που αναδείχθηκαν σε όλη τη διαδρομή πριν από τις εκλογές".
Ο Αλέκος Αλαβάνος από το βήμα της Συνδιάσκεψης ξάφνιασε για ακόμα μια φορά, καταθέτοντας ουσιαστικά την πολιτική του πλατφόρμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινώντας τόνισε ότι "το ενωτικό μας εγχείρημα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε δύσκολη κατάσταση. Οι τρεις βασικοί μας στόχοι στη φάση διακυβέρνησης της ΝΔ δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά : Η ακύρωση του δικομματισμού. Η αλλαγή συσχετισμών μέσα στη ιστορική αριστερά, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Το πλατύ άνοιγμα στη νεολαία και τα πρωτοποριακά της στοιχεία.

Μπορεί όμως να απογειωθεί. Υπήρξε, σύμφωνα με διάφορες τοποθετήσεις, ένα εκλογικό αποτέλεσμα θετικό. Σε αυτό δεν είχα καμία προσωπική συμμετοχή", συμπλήρωσε και στη συνέχεια κάνοντας αυτοκριτική επισήμανε με νόημα: "Για τελευταία φορά: Γνωρίζω ότι κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα δεν έχει τόση ευθύνη όσο εγώ. Για πρωτοβουλίες μετά τις εκλογές του 2007. Για την υποτίμηση των μηχανισμών".
Αφού περιέγραψε ως πραγματική κυβέρνηση σήμερα το διευθυντήριο των Βρυξελλών, εξαπέλυσε επίθεση εναντίον "της κόκκινης γραμμής του ευρωπαϊκού προσανατολισμού" και εναντίον της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, υπογραμμίζοντας ότι "δεν είναι δυνατόν σήμερα, τις ώρες της "επιτήρησης", να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για ένα ΣΥΡΙΖΑ του "ευρωπαϊσμού". Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μια μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ".
"Όπως δεν είναι δυνατόν", συνέχισε, "τη στιγμή που δίνουμε την πιο δύσκολη μάχη για τον Δεκέμβρη τα ίδια στελέχη να αναμασούν την επίθεση της Παπαρήγα και του Καρατζαφέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και τη νεολαία. Όπως δεν είναι δυνατόν για τον ίδιο λόγο η δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ να είναι κλειδωμένη έξω από την εξώπορτα. Αυτή η ομηρία πρέπει να λήξει. Σήμερα κιόλας".
Αναφερόμενος στην αντιπολίτευση που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι "πρέπει να είναι δυναμική, προωθημένη, σκληρή. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά "προγραμματική" αντιπολίτευση" και συμπλήρωσε στη συνέχεια: "Δεν έχουμε ηττηθεί από τους αντιπάλους μας. Αντίθετα από την επίθεση δυναμώνουμε. Αποκτούμε ταυτότητα. Γινόμαστε ο Άλλος απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. Παγιδευόμαστε όμως εκ των έσω. Με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις".
Τέλος, ο Αλέκος Αλαβάνος, έκλεισε την ομιλία του στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα: "Θα ήθελα κλείνοντας να απευθυνθώ στις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν για μας. Κάνετε λάθος. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οριστικά "συνεμορφώθη με τας υποδείξεις" των ΜΜΕ, εγχώριας ή γερμανικής ιδιοκτησίας, και των δημοσκόπων. Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε. Κάνετε λάθος, αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη".
Με την τοποθέτησή του ο Αλέκος Αλαβάνος έβαλε μείζονα πολιτικά ζητήματα, που η ίδια η πραγματικότητα φέρνει με ένταση το τελευταίο διάστημα στο προσκήνιο και τα οποία αναμφισβήτητα πρέπει να απαντηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, είναι προφανές ότι τα συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα έπρεπε να είχαν τεθεί πολύ νωρίτερα και εξίσου προφανές είναι ότι αν είχαν απαντηθεί έγκαιρα η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολύ διαφορετική.
Η αμυντική στάση του ΣΥΝ μετά την τοποθέτηση – πολιτική πλατφόρμα Αλαβάνου όχι μόνο ήταν έκδηλη, αλλά "επιστρατεύτηκαν" τεχνικές και μέθοδοι επίθεσης άλλων εποχών με προσωπικούς, χαρακτηρισμούς και πολλές ειρωνείες, οι οποίες συνεχίστηκαν και τις υπόλοιπες μέρες με δηλώσεις και συνεντεύξεις. Η στάση του ΣΥΝ, ανέδειξε –μεταξύ άλλων- και τα όρια του κομματικού πατριωτισμού, ο οποίος αν και υπό όρους είναι ως ένα βαθμό κατανοητός, ωστόσο, αδυνατεί να απαντήσει στα πραγματικά πολιτικά διλήμματα.

Η παρουσία των ανένταχτων
Στο βήμα της Συνδιάσκεψης ανέβηκαν, επίσης, και πολλοί ανένταχτοι θέτοντας σημαντικά ζητήματα, τα οποία έχουν απασχολήσει όλο το προηγούμενο διάστημα τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ τους και πολλοί σύντροφοι/σες που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ), η οποία εδώ και πολύ καιρό έχει πετύχει μια μεγάλη και ουσιαστική οριζόντια δικτύωση ανένταχτων και όχι μόνο, συμβάλλοντας ουσιαστικά στον προβληματισμό και το διάλογο για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τρόπος λειτουργίας του ενωτικού εγχειρήματος, η εκλογή οργάνων, η ανακλητότητα και ο έλεγχος των εκλεγμένων, η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορίες (και από το σώμα της 3ης Πανελ. Συνδιάσκεψης) και συνολικά η περισσότερη δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα, αποτελούν βασικό ζητούμενο για την ΠΑΣΑ, κάτι που φάνηκε και στη Συνδιάσκεψη.
Κάτι που επίσης, όμως, φάνηκε στη Συνδιάσκεψη από την πλευρά της ΠΑΣΑ είναι και η "μονομέρεια" στο οργανωτικό, επιμονή που αν και αναμφισβήτητα είναι δικαιολογημένη, αν και συμβάλλει στο προχώρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο δείχνει να υποβαθμίζει το πολιτικό ζήτημα, η κατάληξη του οποίου θα ανοίξει και το δρόμο για την οργανωτική συγκρότηση, η οποία θα κληθεί να υπηρετήσει και να υλοποιήσει τους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ.

Απαιτήσεις της πραγματικότητας
Οι διαφοροποιήσεις για το οργανωτικό εντοπίζονται σε δυο σημεία: 1. Στην διαδικασία κατάρτισης των μητρώων στις τοπικές επιτροπές για την εκλογή αντιπροσώπων προς μια Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με εκλεγμένους αντιπροσώπους. 2. Για τον τρόπο σύνθεσης της Οργανωτικής Επιτροπής αυτής της Συνδιάσκεψης (ανοιχτό σώμα ή εκλεγμένο από την σημερινή ΠΣ).
Επίσης έγινε και παρέμβαση-πρόταση για πρωτοβουλία ενίσχυσης των απεργών της Ολυμπιακής από τα ταμεία των συνιστωσών (κυκλοφόρησε και κουτί οικονομικής ενίσχυσης)
Από την πλευρά της ΚΟΕ τονίστηκε για ακόμα μια φορά ότι το πολιτικό είναι το καθοριστικό ζήτημα και ζητήθηκε να ληφθούν κάποιες στοιχειώδεις αποφάσεις, οι οποίες θα ήταν λάθος να παραπεμφθούν στο μέλλον υπό το όραμα της ανασύνθεσης. Όπως τόνισε ο Χρήστος Κατσούλας, "είναι αναγκαία κάποια έστω και απλά, έως απλοϊκά, μέτρα που η ίδια η πραγματικότητα γεννά. Αυτά τα μέτρα αφορούν την πολιτική παρουσία, την παραγωγή της πολιτικής γραμμής, μιας γραμμής αποτελεσματικής και ικανής να διεμβολίσει, αφορούν το διάλογο και το συντονισμό, την πραγματική εμπλοκή όλου του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούν την πραγματική γείωση στην κοινωνία και τους αγώνες των εργαζομένων, η οποία θα σημάνει και την πραγματική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ό,τι αφορά το οργανωτικό, από την πλευρά της ΚΟΕ υπογραμμίστηκε ότι οι πολλές προτάσεις μπορεί να δημιουργούν μια αντιπαράθεση, η οποία ίσως και να φαίνεται ακατανόητη στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακριβώς πίσω από αυτή την αντιπαράθεση υπάρχει το τι προτάσσει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, εντύπωση προκάλεσε η τοποθέτηση της ΚΟΕ (N. Γαλάνης) για ΣΥΡΙΖΑ όχι των συνιστωσών αλλά των συνισταμένων ρευμάτων της Αριστεράς.
Προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα “που πρέπει -όπως είπε- να παρθούν από τη Συνδιάσκεψη”, όπως δημιουργία πολιτικών και οργανωτικών κυττάρων σε πανελλαδική κλίμακα, θεσμοθέτηση έννοιας μέλους ΣΥΡΙΖΑ, μητρώο μελών, πλουραλισμός σε όλα τα επίπεδα, εκλογή οργάνων με ποσόστωση συνιστωσών και ανένταχτων, ενίσχυση ταμείου ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., ο Γ. Μπανιάς διευκρίνισε πως “τα μέτρα που προτείνουμε δεν μετατρέπουν ούτε ευθέως ούτε διά της διολισθήσεως το ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Ούτε τέτοια πρόθεση υπάρχει". Επιπλέον είπε ότι “αυτό έχει δημόσια και κατ' επανάληψη τονιστεί από όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Οι φοβίες που καλλιεργούνται από ορισμένες πλευρές είναι κατά συνέπεια απολύτως αβάσιμες. Και κυρίως δεν πρέπει να εμποδίσουν να πάρουμε σε αυτή τη Συνδιάσκεψη τα αναγκαία τολμηρά βήματα και να τα υλοποιήσουμε αμέσως μετά. Το πρόβλημα της «επανίδρυσης» ή του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς ή όπως αλλιώς έχει ήδη τεθεί ή θα τεθεί στο μέλλον, είναι μια υπόθεση προοπτικής που πρέπει να συζητηθεί μετά τη Συνδιάσκεψη, οργανωμένα, συστηματικά και με ειλικρινή, δημόσια διατύπωση των διαφορετικών προσεγγίσεων και προτάσεων".
Ο Γ. Μπαλάφας είπε ότι κατά τη γνώμη του “η πρόταση του ΣΥΝ για το σήμερα και το αύριο του συμμαχικού σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ προωθεί συγκριτικά περισσότερο από τις άλλες προτάσεις την πολιτική ενδυνάμωση του σχήματος και τη δημοκρατική εμβάθυνσή του”. Ταυτόχρονα τόνισε ότι “η πολιτική ενδυνάμωση του σχήματος και στη δημοκρατική εμβάθυνση μπορεί να γίνει με την επικαιροποίηση και τον εμπλουτισμό της πολιτικής συνεννόησης όλων όσοι μετέχουμε στον ΣΥΡΙΖΑ, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη ότι η στρατηγική μας πρέπει να αποβλέπει στο να πείσουμε τμήματα αριστερών και προοδευτικών πολιτών για την ορθότητα των θέσεών μας, ιδιαίτερα τα τμήματα των πολιτών που μας ανέβασαν δημοσκοπικά έστω στο 15%, τα οποία εξαιτίας και των δικών μας αδυναμιών απομακρύνθηκαν”. Καταλήγοντας είπε: “Τα οργανωτικά μέτρα πρέπει να είναι μέτρα που αντανακλούν τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικής συμμαχίας, αυτόνομης, συλλογικής και κυρίως συμμαχίας των πολλών, μη ενταγμένων σε συνιστώσες ανθρώπων”.
Ο Μανώλης Γλέζος, σε βαρυσήμαντη παρέμβασή του, επεσήμανε την ανάγκη από όλους την ανάγκη σεβασμού της διαφορετικότητας παράλληλα με την πορεία σύνθεσης των πολιτικών μέσα από τολμηρά βήματα. Κανένας δεν κατέχει την μοναδική αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πλάθεται κάθε ημέρα. Το ουσιαστικό πρόβλημα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαμόρφωση της σχέσης των μελών με τον ΣΥΡΙΖΑ και η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία. Ο Μ. Γλέζος ανέδειξε την πολιτική σημασία συμμετοχής όλων ισότιμα στις αποφάσεις, στοιχείο που σηματοδοτεί την διαφορά της ριζοσπαστικής αριστεράς από τις αντιλήψεις του ΚΚΕ όπου “η εξουσία στο λαό” παραμένει ασαφής. Κατέληξε καταχειροκροτούμενος: Κανένας πια δεν θα αποφασίζει για τον άλλο και όλοι μαζί θα αποφασίζουμε για όλα. Όλη η εξουσία στα κύτταρα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ρούντι Ρινάλντι : Δεν μπορέσαμε να παράγουμε αξιόπιστα πολιτική γραμμή. Επίσης δεν συζητήσαμε ποτέ σοβαρά σε ποιο όργανο γίνεται αυτό και πως παρεμβαίνουμε στα συνδικάτα, στην κοινωνία, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Επίσης τι μέτωπα ανοίγουμε, τι συμμαχίες κάνουμε. Στο σχήμα με κυβέρνηση ΝΔ και ανύπαρκτη αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ τα πήγαμε καλά θέτοντας στόχους να φύγει η δεξιά και να ζωντανέψουν τα κινήματα. Τώρα με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ανύπαρκτη αντιπολίτευση ΝΔ θα πρέπει να αναδείξουμε πως η αριστερά εκφράζει το λαό απέναντι στο μονόπλευρο ατλαντισμό του ΠΑΣΟΚ. Το οργανωτικό θα λυθεί αν λυθεί το πολιτικό προσεγγίζοντας τη βάση στην οποίο μιλάμε για δημοκρατία, όταν στο εσωτερικό μας κάποιοι είναι προσκολημμένοι στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.
Νάντια Βαλαβάνη : Δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πως μπορεί να είσαι ανένταχτος και υπέρ της δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα υπέρ ενός ΣΥΡΙΖΑ, που σαν ενωτικό εγχείρημα οφείλει να είναι ανοιχτό στην κοινωνία και στην υπόλοιπη αριστερά με όργανα και μέλη.
Δ. Τζανακόπουλος (Γρ. Νεολαίας Συν): Τέσσερις επισημάνσεις. 1η: Περί ήθους και κουλτούρας. Υπάρχει τεράστια υποχώρηση σε ότι αφορά τις ιδεολογικές πρακτικές στην ποιότητά τους. Η συζήτηση του τελευταίου διαστήματος με εκατέρωθεν εγκλήσεις, καταγγελίες στο σωρό, υβριστικά σχόλια εγγράφονται σε μια κουλτούρα ξένη απ΄ αυτήν που γέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ. 2η: Οφείλουμε να απεμπλέξουμε τη διαδικασία της ενότητας από την αντίστοιχη της ανασύνθεσης. 3η : Η πραγματικότητα δεν ορίζεται από την αυτοσυνείδηση που έχουμε γι αυτήν. Όσο κι αν λέμε ότι μια δομή με μέλη, συνέδριο, Κεντρική Επιτροπή και Γραμματεία, στην οποία οι αποφάσεις λαμβάνονται με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, δεν αποτελεί κόμμα, όσες φορές κι αν το πούμε αυτό, δεν αφαιρεί τίποτα από τον αντικειμενικό προσδιορισμό της ως τέτοιου. 4η: Παρά τα παραπάνω, είναι ώριμα συγκεκριμένα βήματα για το προχώρημα του ΣΥΡΙΖΑ, βήματα τα οποία περιγράφονται και στην εισήγηση του συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Eλένη Πορτάλιου: Οι καλλίτερες παραδόσεις ανασηματοδότησης των ιδεών του κομμουνισμού και της δημοκρατίας, εκφράζονται σήμερα από την επανάσταση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. «Η δημοκρατία είναι τριαντάφυλλο που δεν πρέπει να το μαδήσουμε» κατέληξε.

Περικλής Κοροβέσης : Η γραφειοκρατία έχει μια τάση να καταστρέφει τα κινήματα. Μια μελαγχολία έχει αντικαταστήσει τον πρώτο ενθουσιασμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται αντικαπιταλιστική προοπτική. Το δικαίωμα της ψήφου και της συμμετοχής οι άνθρωποι το κέρδισαν με αγώνες.
Γιώργος Σαπουνάς: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγαλύτερος από το άθροισμα των συνιστωσών του. Πρέπει να τον περιγράψουμε όμως. Όρισε μια διαφορετική σχέση του κοινωνικού με το πολιτικό. Δημιούργησε τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Έκανε πολιτική μες στη κοινωνία με το ΑΡ 16, τα 15 σημεία και Δεκέμβρη. Έβαλε το κίνημα μες στη βουλή και για αυτό τον πολέμησαν. Στα οργανωτικά: Όλες οι αποφάσεις στη βάση. Το ποιός είναι μέλος έχει να κάνει από το αν είναι με τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή με ανταγωνιστικές προς αυτές. Μαζική εγγραφή μελών από την κοινωνία.
Δημήτρης Στρατούλης : Οι πραγματικές κοινωνικές διεργασίες είναι έξω από τους τοίχους του ΣΕΦ, έξω από το κτίριο της Βαλτετσίου ή όποιου άλλου κτιρίου οποιασδήποτε συνιστώσας ή τάσης που μας έχουν βαρεθεί να συνεδριάζουμε και να ομφαλοσκοπούμε μέσα σε αυτά. Εκεί έξω από αυτούς τους τοίχους ωριμάζουν πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες. Τα θύματα της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών και της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ περιμένουν από το ΣΥΡΙΖΑ να γράφει ειδήσεις όχι με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις και την ατέρμονη γκρίνια αλλά με τη δυναμική παρουσία του εκεί που τον χρειάζονται. Τα λαϊκά στρώματα, που θέλουμε πολιτικά να εκπροσωπούμε, μας θέλουν να διακρινόμαστε όχι στην πάλη των συνιστωσών και των τάσεων ή στη διαπάλη των ηγετικών στελεχών αλλά στην πάλη των τάξεων με αλληλεγγύη και ενότητα.
Βένιος Αγγελόπουλος : Ο λόγος μας πρέπει να γίνει πολιτικός χωρίς προσωπικές αναφορές. Δεν μπορεί επίσης να είναι απολογητικός για τον Δεκέμβρη. Συζητάμε για τα προβλήματα των νέων χωρίς αυτούς και δεν εστιάζουμε στην κοινωνική τους διάσταση. Επίσης σε ζητήματα δικαιοσύνης και δημοκρατίας δεν συζητάμε ουσιαστικά με ευθύνη και δίκιά μας, των εκπαιδευτικών του ΣΥΡΙΖΑ. Και δυστυχώς αυτό γίνεται συχνά (με πρόσφατο παράδειγμα την ΠΟΣΔΕΠ). Επίσης πρέπει να μάθουμε να παίρνουμε αποφάσεις και να διαμορφώνουμε πλειοψηφίες και μειοψηφίες που παλεύουν για τις απόψεις τους και δεν εκβιάζουν για αξιώματα γιατί διαφορετικά χάνουμε τους ανώνυμους φίλους μας.
Θ. Δρίτσας: Η εξωστρέφεια θέλει έμπνευση δημοκρατία και σχέσεις εμπιστοσύνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε κρίση σχεδίου, προσανατολισμού και εκπροσώπησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ενωτικός, αλλά όχι όπως μέχρι σήμερα. Όχι γραφειοκρατία, όχι ανταγωνισμός των συνιστωσών. Είμαι υπέρ στο ΣΥΡΙΖΑ των Μελών, να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ υποδοχέας και πεδίο ενότητας της αριστεράς. Η πρόταση του Νταβανέλου εφ όσον είναι ομόφωνη μπορούν να αποτελέσουν τη βάση της συζήτησης. Οι τοπικές και κλαδικές δεν μπορεί να είναι επιτροπές αλλά οργανώσεις και γενικές συνελεύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι συγκροτημένος και με κοινή γλώσσα.
Μαρίνα Βίχου : Η συνδιάσκεψη θυμίζει περισσότερο ψυχαναλυτική συνεδρία. Όποιος μιλά για ενότητα χωρίς να το κάνει πράξη, όποιος επιδιώκει την προσωπική προβολή, την αδιαφάνεια, τα αξιώματα, τις αποφάσεις ερήμην της βάσης είναι εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ (& της ριζοσπαστικής αριστεράς).
Παναγιώτης Λαφαζάνης: Ο εχθρός δεν είναι εδώ. Χρειαζόμαστε ένα ΣΥΡΙΖΑ ικανό να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Επίσης χρειαζόμαστε καλύτερο κλίμα με αλληλεγγύη μεταξύ μας και μέλη, αλλά με την εσωστρέφεια ο κόσμος απογοητεύεται και η όλη προσπάθεια πηγαίνει προς τα πίσω.
Έλενα Πατρικίου : Ιστορικά όλες οι ενώσεις και τα συνδικάτα της αριστεράς ενδιαφέρονται να μεγαλώσουν τη βάση τους και άρα την επιρροή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εξαίρεση αφού μοιάζει να μην θέλει νέα μέλη και στην πρακτική του δεν συμπεριλαμβάνει ψηφοφορίες (για οτιδήποτε).
Στη “μέγιστη ανάγκη να βρεθούμε σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα” επικεντρώθηκε ο γραμματέας του ΣΥΝ Δ. Βίτσας. Υπογραμμίζοντας ότι “πρέπει να οργανώσουμε την εκφορά της προγραμματικής μας πρότασης, ως προσφορά του χειραφετημένου λόγου της αριστεράς στους κοινωνικούς αγώνες”, είπε ότι είναι “σημαντικός ένας δρόμος διεξόδου από την οικονομική κρίση, ένας δρόμος που, όπως επισήμανε, θα έρχεται σε σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και θα στηρίζεται σε θετικές λύσεις σε σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες”. Ταυτόχρονα πρόσθεσε ότι “στο βαθμό που αυτό το προγραμματικό πλαίσιο γίνεται κτήμα και αίτημα των κοινωνικών αγώνων μας ενδιαφέρει να διαμορφωθούν οι μέγιστες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, που όχι μόνο θα αντιμετωπίσουν την κρίση, αλλά θα οριοθετούν το πλαίσιο ανατροπής του πολιτικού συστήματος και θα διαμορφώνουν τους όρους μίας άλλης διακυβέρνησης της χώρας, με καταλυτική παρουσία της αριστεράς.”
Ο Δ. Βίτσας είπε ακόμη ότι “σε αυτή τη φάση μας ενδιαφέρει ένας ΣΥΡΙΖΑ ευρύχωρος, που να συμπεριλαμβάνει και άλλες υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις, αλλά κύρια να 'ναι χώρος έκφρασης δυνάμεων της αριστεράς, της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Αυτή την προσπάθεια πρέπει να τη διευρύνουμε και να πάρουμε δύναμη από την ενωτική δράση και την αλληλεγγύη ανάμεσα στις συνιστώσες και τους μη ενταγμένους. Δεν θα πρέπει να διαμορφώσουμε όρους που θα βάζουν κανόνες που πιθανά να οδηγούν σε αποκλεισμούς. Σε όλες τις διχαστικές λογικές απαντάμε αποφασιστικά με 3 λέξεις : Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς”.
Μετά την ολοκλήρωση του καταλόγου των ομιλητών έλαβε το λόγο ο Α. Νταβανέλος, συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και ανακοίνωσε την απόφαση. Η απόφαση αυτή ήδη είχε διανεμηθεί γραπτά πριν από την έναρξη της Συνδιάσκεψης και είχε χρησιμοποιηθεί και ως …εισήγηση στην έναρξη των εργασιών. Όμως στην προφορική εισήγησή του σ. Α. Νταβανέλου κατά την έναρξη των εργασιών υπήρξαν διαφοροποιήσεις σε δύο σημεία από το γραπτό κείμενο. Οι αλλαγές αυτές έγιναν μετά από πιέσεις του ΣΥΝ. Αυτές οι πιέσεις ασκήθηκαν έξω από την λειτουργία των οργάνων, αφού δεν συγκλήθηκε ξανά η Γραμματεία για να αλλάξει την απόφασή της. Όμως η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συγκλήθηκε και συνεδρίασε (περί ώρα 16:00 το Σάββατο σε διπλανή αίθουσα από αυτή που γίνονταν οι εργασίες της Συνδιάσκεψης) και αποφάσισε να επανέλθει στο γραπτό κείμενο...
Τελικά, δύο μέρες συζητήσεων και οι τοποθετήσεις συντρόφων κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης είχαν πολύ μικρότερη πρακτική αξία από ένα …τηλεφώνημα της Κουμουνδούρου, με το οποίο άλλαξαν τα δύο σημεία στην εισήγηση!... Η αδιαλλαξία των κομματικών επιτελείων καταγράφτηκε στην λήξη των εργασιών. Οι μηχανισμοί που λειτουργούν με αντιδημοκρατικό τρόπο δεν μπορούν να ανεχθούν ούτε και συμβολικές δημοκρατικές πρακτικές, όπως η εκλογή των 50% των μελών μιας οργανωτικής επιτροπής από το σώμα της συνδιάσκεψης. Ως γνωστόν η ομοφωνία, η συναίνεση και το βέτο για την λήψη των αποφάσεων δεν είναι δημοκρατικές αρχές. Με αυτές ακριβώς τις δημοκρατικές αρχές αποφασίζουν η καμόρα, το ΝΑΤΟ η Ε.Ε. και άλλοι «δημοκρατικοί» θεσμοί και όχι προφανώς με την αρχή της απλής πλειοψηφίας...
Όμως, τα κομματικά επιτελεία επιχειρούν μέσω παρόμοιων διαδικασιών, όπως η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, να αποκτήσουν μια δημοκρατική νομιμοποίηση. Και το κάνουν επιχειρώντας μια «δημοκρατική λαθροχειρία». Παρουσιάζουν την «συναινετική» απόφαση της Γραμματείας ως απόφαση της συνδιάσκεψης. Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε καμία διαδικασία έγκρισης με δημοκρατικό τρόπο αυτής της απόφασης από τους συμμετέχοντες στην συνδιάσκεψη.
Η έλλειψη δημοκρατικότητας αναδεικνύεται όταν υπάρχει διαφωνία. Μετά λοιπόν από την ανάγνωσης της απόφασης, τέθηκε από συντρόφους της ΠΑΣΑ το ζήτημα - το οποίο εξάλλου είχε τεθεί και από πολλές ομιλίες κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης - αν μπορεί να εκλέξει το 50% των μελών της οργανωτικής επιτροπής (το υπόλοιπο 50% να το διορίσουν οι συνιστώσες) για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός αυτό της έκφρασης μιας διαφορετικής άποψης, αντιμετωπίστηκε από τα κομματικά επιτελεία με τις δημοκρατικές πρακτικές που θύμιζαν το συνδικάτο των …οικοδόμων. Στην καλύτερη περίπτωση απλώς παρακολουθούσαν τις εξελίξεις χωρίς να παρεμβαίνουν. Έτσι εξηγείται μια ατμόσφαιρα δυσπιστίας και προβληματισμού που ήταν διάχυτη στην αίθουσα.

Αποκαλύφθηκαν οι επιδιώξεις των επιτελείων και οι σχεδιασμοί των μηχανισμών. Η στάση που κράτησαν κατά τις διαδικασίες της Πανελλαδικής τόσο ο ΣΥΝασπισμός, όσο και οι συνιστώσες, ήταν ενδεικτική των προθέσεων αλλά και των μεθοδεύσεων που ήδη άρχισαν να ξετυλίγονται...
Η διεύρυνση της αριστεράς είναι όμως αναγκαία, για να γίνει "Κόμμα εξουσίας"(ή έστω, να επηρεάζει αποτελεσματικά την κοινή γνώμη και τα πολιτικά πράγματα). Με τον ΣΥΡΙΖΑ ως έχει; Ίσως όχι. Αποτελεί, όμως, έναν "βατό" δρόμο -τον μοναδικό χαραγμένο μέχρι τώρα.